Hoor je dat ook wel eens als iemand gaat daten? Of misschien zeg je het zelf ook wel. Zodra je hem of haar ziet, weet je het. Of wat ik ook wel eens hoor dat je direct je moet kunnen voorstellen hoe het is om hem of haar te kussen. En als je daar niets bij kunt voorstellen? EXIT en op naar de volgende date. We hebben onze intuïtie tenslotte niet voor niets. Naar je gevoel luisteren lijkt regel nummer 1 bij het daten. En helaas gaat deze regel juist NIET op bij daten. Was het maar zo eenvoudig.
Heel vroeger was het makkelijker. Je trouwde niet vanwege de liefde, maar vooral vanwege praktische argumenten zoals status, vermogen, huishoudelijke vaardigheden (nu bijna niet meer voor te stellen ????) of religie. En je aanstaande werd vaak door je ouders gezocht en hoefde je zelf niet te zoeken. Het was fijn als je overweg kon met je man of vrouw, maar daar ging het niet om. Wederzijds respect en elkaar tolereren was al heel wat. En voor de liefde kon je altijd nog uitwijken naar een minnaar of minnares.
Pas halverwege de 18e eeuw begon de relatie gebaseerd op liefde zich voor te doen. Alle praktische overwegingen werden genegeerd of irrelevant genoemd. Als je ‘de juiste’ ontmoette ging je hartslag direct omhoog, leek je geen zinnig woord meer uit te kunnen brengen, sliep je slecht en kon je uren luisteren naar romantische muziek en ondertussen denken en dromen over hem of haar en leefden jullie nog lang en gelukkig…..
Helaas blijkt dat laatste ver af te staan van de hedendaagse realiteit. Wanneer je de statistieken over ongelukkige huwelijken en het aantal echtscheidingen in aanmerking neemt, moet je concluderen dat uitsluitend op je gevoel afgaan niet als een bijzonder betrouwbare methode kan worden beschouwd om de juiste partner te vinden.
Maar hoe moet het dan wel? Weer terug naar alleen de praktische overwegingen? Nee, dat zeker niet. Maar een combinatie van praktisch en gevoel is beter. Ik noem dat zelf de 50/50-regel. In mijn volgende blogs lees je daar meer over.
Maar hierbij alvast een tipje van de sluier voor de praktische ‘selectiecriteria’. Hebben jullie een vergelijkbare lifestyle, zitten jullie in dezelfde levensfase, verschillen jullie niet te veel in leeftijd, wonen jullie niet verder dan 50 km bij elkaar vandaan en hebben jullie dezelfde normen en waarden? Dat is een eerste goede voorwaarde!